सम्झन्छ आफ्नो कर्तव्य र
उठ्न खोज्दछ जुरुक्क
तर पछारिन्छ भुइँमा
बाबुआमालाई
खोज्दछ बालेर देखाउन
दियो आश्वासनको
कोरिँदैन सलाई
मिलेर बसेका छन् काँटीहरु
ओकल्दैनन् तर आगोहरु
दाजुभाइ र दिदी-बहिनीलाई
खोज्दछ सुमसुम्याउन स्नेहले
पुग्दैनन् हातहरु
खोज्दछ खुसीको रंगहरु पोत्न
भित्ताहरुमा घरका
खस्दछ भुइँमा
समाउँदैन हातले
उसका बुरुस र कुचीहरु
छरछिमेक र आफन्तलाई मुस्काउँदै
हात मात्र हल्लाउन खोज्दछ
खुल्दैनन् ओठहरु
चल्दैनन् हातहरु
बोलाउँदा साथीहरुले
पुगेर टाकुरामा
लाग्छ गिजाउँदैछन्
उसैलाई
अभाव गरिबी र दरिद्रताका बन्धनले
छ बाँधिएको
हरपल हरक्षण भासिँदै र
डुब्दै गएको छ निरन्तर
तर छ झिनो
आशा अझै मनमा उसको
अर्को गजेन्द्र मोक्ष हुने र
भुइँबाट उठ्ने
सलाई कोर्ने
दाजुभाइ र दिदी-बहिनीलाई
मायालु हातले छुने र
घरका भित्तामा
खुसीका रंगहरु पोत्ने।
